Kunt u kort iets over uzelf vertellen? Waar houdt u zich dagelijks mee bezig?
Ik zet mij in voor mensen die psychisch kwetsbaar zijn door middel van collectieve belangenbehartiging. Ik spreek met partijen die beleid maken voor psychisch kwetsbaren, zoals de gemeente. Zo zorg ik ervoor dat beleid het welzijn van mensen met een psychische kwetsbaarheid bevordert, in plaats van tegenwerkt. Ik doe dit vrijwilligerswerk als ervaringsdeskundige. Ik ben namelijk zelf gediagnosticeerd met autisme. Hierdoor ben ik arbeidsongeschikt verklaard en leef ik dus van een arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Hoe zorgt u ervoor dat u met uw inkomen alsnog aan goede doelen kan geven?
Ik steun drie organisaties maandelijks, waaronder Solidaridad. Op jaarlijkse basis steun ik nog een paar andere kleinere doelen. Mocht er nog een gift vraag komen voor een specifiek project, dan kijk ik hoeveel ik kan missen.
Naast mijn uitkering krijg ik ook nog wat extraatjes, zoals vakantiegeld en een vrijwilligersvergoeding. Ik leg dat meestal opzij voor grote uitgaven of een geval van nood. Toch heb ik soms nog het gevoel dat ik meer heb dan ik nodig heb. Dan vind ik het leuk om dit ‘extra’ geld nog te beleggen in dingen waardoor de wereld beter wordt, zoals een biodiversiteitsfonds. Het zijn risicovolle projecten dus ik doe het alleen met geld wat ik kan missen. Toch is het fijn om te zien dat je geld aan het werk is voor een goede zaak.
– Vincent van Dongen, donateur van Solidaridad“Ik vind dat het huidige systeem op de schop moet. Nu is het zo dat veel geld vanzelf groeit en weinig geld vanzelf krimpt, zo worden rijke mensen rijker, en arme mensen armer.”
Waarom vindt u het belangrijk om te doneren?
Ik vind dat het huidige systeem verkeerd is. Eigenlijk zou het zo moeten zijn dat geld aan bederven onderhevig is, dat is iets wat mijn opa vaak zei. Nu is het zo dat veel geld vanzelf groeit en weinig geld vanzelf krimpt. Dit komt omdat rijke mensen met veel vermogen rente en dividend krijgen, terwijl arme mensen juist geld lenen en rente moeten betalen. Iedereen die zich inzet om dit systeem op de schop te gooien heeft mijn steun. Ook vind ik het belangrijk dat de natuur en het milieu beschermd worden. Het is fijn als deze dingen samen komen, zoals dat het geval is bij Solidaridad. Er worden boeren getraind in duurzame landbouwproducties en die verdienen door op deze wijze te produceren ook meer.
Hoe bent u bij Solidaridad terechtgekomen?
Vanuit huis heb ik meegekregen dat het belangrijk is om solidair te zijn met anderen. Zo werd er fanatiek meegedaan aan Vastenactie. Voor ons was dat dan niet zozeer een periode van minder eten. Het was juist een tijd waarin wij aandacht hadden voor mensen die minder te eten hadden in andere delen van de wereld. Er stond dan een potje op tafel waarin wij steeds wat geld opzij zetten. Er was veel aandacht voor Latijns-Amerika waar onderdrukking plaatsvond.
Daarnaast kende ik ook het begrip fairtrade al vanuit de kerk. Je kon daar achterin in aan een tafeltje eerlijke koffie kopen, dit was al voordat het Max Havelaar-keurmerk bestond.
Toen ik uit huis ging wilde ik ook goede doelen blijven steunen en wat betekenen voor de wereld. Ik ging dus naar maatschappelijk georiënteerde bijeenkomsten en waarschijnlijk ben ik daar in aanraking gekomen met Solidaridad. Bij Solidaridad sprak de combinatie van fairtrade en de focus op Latijns-Amerika mij erg aan. Ik steun Solidaridad dus al meer dan 30 jaar.
Vincent van Dongen“Ik heb het meeste met de cacao- en koffiesector. Het zijn juist deze lekkere dingen, chocola en koffie, waar ik erg van hou. Het is dan extra belangrijk dat het het milieu niet schaadt en het is al helemaal mooi dat de boer een goede prijs krijgt voor zijn bonen.”
Zijn er bepaalde thema’s binnen Solidaridad die u extra aanspreken?
Ik heb het meeste met landbouw en dan specifiek de projecten in de cacao- en koffiesector. Het zijn juist deze lekkere dingen, chocola en koffie, waar ik erg van hou. Het is dan extra belangrijk dat het het milieu niet schaadt en het is al helemaal mooi dat de boer een goede prijs krijgt voor zijn bonen.
En ergens is het wel gek dat ik niet mijnbouw als eerste noem, omdat ik veel elektronica spullen heb, maar wat je eet komt in je maag en dat is bij je hart waardoor het nog dichterbij komt. Soms komt het ook wel te dichtbij. Ik kan er dan te veel over lezen waardoor ik overprikkeld raak. Ik trek mij het leed van anderen namelijk erg aan. Daarom is het voor mij soms beter om mijn ogen hiervoor te sluiten. Kortom, ik moet wel zorgen voor, maar mij geen zorgen maken om. Ik zorg wel voor anderen door milieuvriendelijk te leven, vrijwilligerswerk te doen, en te doneren. Ik probeer mij dan niet te veel zorgen te maken over het specifieke onderwerp, het piekeren heeft namelijk geen zin. Het zorgt er alleen voor dat ik niet toekom aan mijn dagelijkse bezigheden. Wat wel zin heeft is geld geven en dat kan ook zonder dat het mijn leven beheerst.